เหรียญรุ่นแรก หลวงปู่บุญยัง เนื้ออัลปาก้า บูชา 1,500 บ.
หลวงปู่บุญยัง อาจาโร ขมับกลางหน้าผาก เป็นรูปใบเสมาโบสถ์
หลวงปู่บุญ อาจาโร วัดนิลาวรรณประชาราม ต.วังโบสถ์ อ.หนองไผ่ เพชรบูรณ์ อายุ 90 ปี (ขณะนั้น)
อดีตพระครูเมืองลพบุรี ปัจจุบันเป็นหลวงตาเฝ้าโบสถ์!! อ่านแล้วอย่าเพิ่งเชื่อ เก็บความสงสัยไว้ ไปที่วัด สอบสวนทวนประวัติดู ถ้าไม่ตรงกับที่เขียน ไม่ต้องนับถือกัน ถ้าตรงตามเขียน ทำบุญกับหลวงปู่หน่อยนะ...
ศิษย์หลวงพ่อเดิม วัดหนองโพธิ์ ฉันข้าวร่วมสำรับหลวงพ่อโอด –หลวงพ่อฮวด ,เรียนตะกรุดรอดช่องเยี่ยว หลวงพ่อเคลือบวัดไม้สอน ,
ศิษย์เรียนกสิณหลวงพ่อกบ หลวงพ่อโอภาษี ,เรียนมีดหมอจากหลวงพ่อบุญมี เขาสมอคอน ,
โดนลอบยิงแบบเผาขนที่ศรีษะ แต่ไม่เข้า!!มีแต่รอยบุ๋ม ,เสกของขลังแบบเต็มธาตุ มีวิมานครอบ ใครได้ไปเปลี่ยนชีวิต พระแบบนี้ยังมีเหลืออีกหรือ ??
เผยประวัติศิษย์อาภัพของหลวงพ่อเดิม รุ่นกลาง อยู่เรียนวิชา กินข้าวก้นบาตร หลวงพ่อเดิม หลายปี !!! หลวงพ่อโอด วัดจันเสน , หลวงพ่อน้อย วัดหนองโพธิ์ ...เพื่อนรุ่นพี่เรียนวิชาด้วยกัน..
แต่หลวงปู่บุญไม่ดังเท่า แม้มีบารมี ก็ไม่อยากเผยตัว นี่แหละ ช้างเผือกอยู่ป่า ตัวจริง !!
เรื่องเก่าบางเรื่อง ประวัติบางตอน จากปากหลวงปู่บุญ
“หลวงพ่อเดิม ท่านเก่งมากนะ มีดท่านนี้แรงมาก ผีกลัว...ผีกลัว แพงเสียด้วย เล่มนึงตั้ง 15 บาท ฉันไม่มีเงิน ท่านสงสาร บีบนวดท่านมาเป็นเดือน ๆ
ท่านให้มีดงา(ด้ามงา)มาเล่มนึง ท่านว่า อย่าเอาพ่อไปกินเหล้า ไปเล่นการพนันนะ”
“รุ่นฉันก็ ท่านโอด วัดจันเสนน่ะ รู้จักไหมล่ะ ท่านโอดแก่กว่าฉัน 5 ปี ท่านเกิดปี 60 (พ.ศ. 2460) รูปร่างผอม ๆ นี่ท่านได้ตบะนะ องค์นี้น่ะ”
“หลวงพ่อฮวด หลวงพ่ออ๋อย หลวงพ่อโอด นี่เคยฉันข้าวสำรับเดียวกันมาแล้ว ท่านเก่งทั้งหมด”
“เรื่องมีดนี่ บอกตรง ๆ ฉันไม่ได้ไว้ หลวงพ่อเดิม ท่านหยุดสอน... ไม่ให้ใครอีก
ฉันไปเรียนมีดกับหลวงพ่อบุญมี เขาสมอคอน เมืองหนุมานน่ะ มีดท่านก็เก่งเหมือนกัน ตำรานี้ฉันได้..ฉันได้”
“ ไปเป็นพระครูอยู่ลพบุรี ตั้งแต่หนุ่ม ๆ เรียนกับหลวงพ่อเคลือบ วัดไม้สอน ท่านสอนให้หมด ไม่หวง
ท่านว่า วิชาข้า เอ็งเอากระบุง มาโกยเอาไปเลย ข้าให้เป็นทาน ทำได้แล้ว ทำเป็นแล้ว เอ็งจะรู้ว่า เหนื่อยแค่ไหน ไม่นานหรอกเอ็งจะเหนื่อยเหมือนข้า ท่านว่างั้นนะ”
“ตอนเรียนกับหลวงพ่อเคลือบ วัดไม้สอน บ้านหมี่ เดือน 12 น้ำเต็มตลิ่ง ฉันแอบดูหลวงพ่อเคลือบเอาปลัดขิก โยนแม่น้ำแล้วเคาะ ปลัดวิ่งมาเข้ามือเลย ยังกับไอ้ช่อนโผนน้ำ วิชานี้ท่านสอนให้ฉันหมด”
“ฉันเคย แอบดูหลวงพ่อเคลือบทำตะกรุด ฉันอยู่ใต้ถุนกุฎิท่าน แอบดูที่ช่องเยี่ยวของท่าน ท่านเสกตะกรุดแต่ละครั้ง สั่นไปทั้งกุฎิ หลวงพ่อเคลือบบอกฉันไม่ให้นะ อยากได้ให้เอาตอนฉันเผลอ”
“ตอนเด็ก ๆ ฉันนี่กับพ่อ ไปเกี่ยวหญ้าให้ช้างหลวงพ่อเดิมกิน...ช้างท่านดุ ใครเข้าใกล้ไม่ได้ เดี๋ยวหูกางแล้ว
หลวงพ่อเดิม ท่านเอ็ดเอาเรื่อย ๆ มันกลัวหลวงพ่อท่านคนเดียว คนอื่นมันไม่กลัว ฉันนี่เด็ก ๆกลัวช้างท่าน ท่านก็เลยให้คาถากันช้างเหยียบมา เลยใช้ถึงทุกวันนี้”
ของจริง นิ่งเป็นใบ้ !!เจอพระดี พระจริง พระเก่งเข้าให้แล้ว หลวงปู่บุญ อาจาโร ขมับใบเสมา!!สืบประวัติ ค้นหลักฐาน ทราบว่า ท่านเป็นศิษย์อาภัพของหลวงพ่อเดิม วัดหนองโพธิ์ เทพเจ้าแห่งเมืองสี่แคว รุ่นกลาง จะว่าไม่เป็นศิษย์ก็คงไม่ได้ เพราะอยู่กับหลวงพ่อเดิม ตั้งแต่เด็ก ตกเกือบ 10 ปี เรียนวิชากับหลวงพ่อเดิม ไล่เลี่ยเวลากับหลวงพ่อโอด เห็นหน้าจำกันได้ ทักทายกันถูก เมื่อย้อนความหลัง ท่านจำได้แม่นว่า หลวงพ่อโอด วัดจันเสน แก่กว่า 5 ปี จำฝังใจว่า จะขอเรียนวิชามีดหมอกับหลวงพ่อเดิม เพราะเห็นคาตาว่า มีดหมอของท่านไล่ผีได้ขลังนัก ผีดุ ๆ ที่ไหนก็แล้วแต่ แค่ชักมีดออกจากฝัก ผีก็กลัวแล้ว แต่เหมือนบุญยังไม่พอ เพราะหลวงพ่อเดิม ท่านหยุด ไม่ถ่ายทอดวิชามีดหมอให้ใครอีก เลยได้เพียง นะ ตัว โม ตัวจากหลวงพ่อเดิม (โบราณท่านว่า รู้ นะ ตัว โม ตัว เป็นครูเขาได้)
“ ตอนนั้นสงครามโลก หลวงพ่อเดิมท่านขึ้นไปแจกมีดหมอ ที่ขบวนรถไฟตาคลีนี่แหละ ฉันเป็นเณร ก็ตามท่านไปด้วย คนมารอทำบุญกันเยอะเชียว หัวดำไปหมด มีดหมอ ที่เอาไปเต็มย่าม หมดลงอย่างรวดเร็ว ใครก็อยากได้ไว้ป้องกันตัว พอมีดหมอหมด ท่านก็แจกเหรียญ แจกตะกรุด จนของหมดย่าม ฉันกระซิบท่านว่า
.... แหมคุณพ่อ มีดหมอหมดแล้ว ผมอยากได้... มีเก็บไว้สักเล่มไหมครับ
ท่านหันมาดุฉันว่า ...เณรนี่มันเซ่อ ตอนมี ทำไมไม่ดึงเอาไว้ล่ะ วันนี้หมดแล้ว ถ้าอยากได้ ไปเอาที่วัด.....
เมื่อท่านอุปสมบทแล้ว ได้เรียนกรรมฐาน และพุทธาคมจากพระอุปัชฌาย์ จากนั้น ไปขอเรียนวิชามีดหมอ กับหลวงพ่อบุญมี วัดเขาสมอคอน เพราะค้างใจว่า อยากทำมีดหมอได้
และหลวงพ่อบุญมี ทำมีดหมอไล่ผีแล้ว ผีกลัวเหมือนกัน
สมัยนั้น หลวงพ่อกบ วัดเขาสาริกาดัง ก็ไปขอเป็นลูกศิษย์ ทั้งได้วิชา กสิน 10 กอง จากหลวงพ่อโอภาษี หรือมหาชวน อีก หลวงพ่อโอภาษีเห็นว่าเก่ง เลยชวนไปอยู่ด้วยกันที่วัดบวร ฯ แต่ท่านไม่ไป!!
หลวงพ่อเคลือบ วัดไม้สอน เป็นพระเกจิอาจารย์ผู้เรืองเวทย์ หลวงปู่บุญ ก็ไปฝากตัวเรียนพุทธาคมด้วย ท่านเล่าว่า
“วิชาของข้า เอ็งเอาตะบุงมาโกยเอาไปเลย ทำเป็นแล้วจะเหนื่อยเหมือนข้า” ด้วยเหตุนี้ ท่านจึงเรียนวิชาจากหลวงพ่อเคลือบทุกอย่าง ได้ไว้มาก ทำได้ทุกอย่าง เมื่อเรียนได้หมดแล้ว
ท่านมานึกถึงคำหลวงพ่อเคลือบว่า “ จะเหนื่อยเหมือนท่าน ” ท่านจึงตัดสินใจทิ้งตำแหน่งพระครู มุ่งหน้าสู่บ้านเกิด มาเป็นหลวงปู่ผู้เฒ่า มาเป็นหลวงตาแก่ ๆ เฝ้าวัดดีกว่า ท่านว่างั้น....
เจอพระแท้ พระแน่ พระจริง ที่เป็นยิ่งกว่าพระเข้าให้แล้ว หลวงปู่บุญ รูปนี้ วิชาคงกระพันท่านแน่นัก ท่านเล่าเล่น ๆ ว่า แม้แต่ตัวท่านเอง ก็เคยถูกคนใจบาป ลอบซุ่มยิง ตอนจะไปถาน
กระสุนปืนมันแหวกอากาศ มาชนศรีษะท่าน แล้วมันก็ตกลงข้าง ๆ เท้าท่าน !!! ไม่เข้า ...ไม่ทะลุผิวหนังท่าน
อีก 2 นัดตามมา มันก็ดังแชะ ..แชะ ... ท่านเลยร้องบอกไปว่า “อย่ายิงเลย ยิงมันก็ดังแชะ...แชะ สิ เข้ามาคุยกันดี ๆ ดีกว่า”
ว่าเท่านี้ คนร้ายก็รีบวิ่งหนีไป พอท่านพูดเรื่องนี้ทีไร ท่านต้องเอามือคลำรอยบุ๋ม ของลูกปืน ที่ฝากรอยไว้ที่ศรีษะท่านทุกครั้ง แล้วท่านก็หัวเราะ หึ...หึ...หึ
อีกครั้ง ท่านโดนรอบยิงที่สีข้าง ก็ไม่เข้าเช่นกัน ท่านว่า คุณพ่อเคลือบสักยันต์ตะวันตก - ตะวันออกให้ฉันหรอก หนังมันเลยเหนียว .... สาธุ กราบแทบเท้าหลวงปู่บุญ
วัตถุมงคลของท่าน ท่านตั้งใจไว้ว่า จะหาทุนทรัพย์สร้างศาลาการเปรียญ ซึ่งวัดอยู่ห่างไกลชุมชน ทั้งต้องใช้เงินมาก ศาลาจึงค้างรอการซ่อมมานาน 4-5 ปี
ชาวบ้านก็ยากจน หลวงปู่เองก็ไม่มีเงิน มีแต่พุทธาคม ที่พอจะช่วยได้ จึงประกาศบอกบุญมายังศรัทธาสาธุชน ร่วมบุญสร้างศาลา ด้วยกัน โดยมีของดีวิมานครอบ เป็นสิ่งตอบแทน
“เราอุตส่าห์อยู่อย่างสันโดษมาจนป่านนี้แล้ว จะทำจะเสกของดีทั้งที ดีกว่าก้อนดิน ศักสิทธิ์กว่าท่อนไม้นิดเดียว ไม่ทำดีกว่า เสียชื่อครูบาอาจารย์เปล่า ๆ
ฉันเสกของตามตำราคุณพ่อเคลือบ ต้องมีวิมานแก้วครอบทุกชิ้น ท่านสั่งไว้ จำไว้ ไม่ใช่ของเล่นๆอย่างเขาทำกันทั่วไปหรอกนะ เอาไปแล้วต้องเปลี่ยนชีวิตคนได้ นะ”
